در اساطیر ایرانی عمر جهان هستی 12 هزار سال است و پس از آن عمر جهان بسته می شود و انسانهایی که در جهان هستی وظیفه آنها جنگ در برابر اهریمن است ، پس از دوازده هزار سال بر اهریمن پیروز می شوند . از آن پس دیگر جهان مادی وجود نخواهد داشت و آدمیان به جایگاه ابدی خویش به عالم مینو باز می گردند . با دانستن این موضوع می توان گفت که اولین دوازده روز جشن زایش انسان گویا تمثیلی از 12 هزار سال زندگی انسانهاست و از روز سیزدهم تمثیلی از هزاره سیزدهم می تواند باشد که آغاز رهایش از جهان مادی است . همانگونه است که مردم به دامان طبیعت در این روز پناه می برند و به همراه دوستان و خویشاوندان آخرین روز عید را به شادی و تفریح می گذرانند و سبزه های تازه دمیده نوروزی را به آب روان می افکنند که در کتاب اوستا نیز آمده است .
جمعیت اسلامی ایران با گرامیداشت این روز همه مردم را به آشتی با طبیعت و حفظ آن دعوت می نماید.
روابط عمومی
جمعیت اسلامی پرستاران ایران